ดุเหว่าหลงรัง

เมื่อวันที่คนไทยเราเกิดความแตกแยกมากที่สุดเมื่อพฤษภาคม 2553 ที่ผ่านเรา เราเองที่เป็นคนไทยคนหนึ่งรู้สึกหดหู่ใจเหลือเกิน ทำไมนะคนไทยเราจึงเปลี่ยนกันได้มากขนาดเพราะ ...เงิน .... เพียงตัวเดียว แล้วความพอเพียงที่พ่อเราตรัสไว้ล่ะ มีใครใส่ใจมั่ง ทุกคนแสวงหาความสะดวกสบายใส่ตัว ด้วยความเห็นแก่ตัวของตัวเอง จนลืมคิดถึงความเดือดร้อนของคนอื่น

มันน่าเศร้ามาก น่าเศร้าเหลือเกิน และน่ากลัวมากสำหรับความคิดที่พวกเขานำมาใส่หัวประชาชนที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย อยากให้ฟังเพลงนี้แล้วย้อนคิดสักหน่อยก็คงดี เรารักชาติ ศาสน์ และพ่อหลวงของเรา ทำไมเราไม่ทำสิ่งดีเพื่อท่านบ้างล่ะ อย่าลืมว่าเราคือคนไทย มีความเป็นอยู่ มีเอกราชมาจนทุกวันเพราะใคร อย่าให้เงินของใครบางคนมาทำให้คุณเป็นอสูรกายเลย ขอร้องล่ะ